تعارفات زاید

وقتی کسی می خواد کمکم کنه مجبورش نمی کنم زیاد تعارف کنه و کمکش رو می پذیرم و ازش تشکر می کنم ولی وقتی واقعا کمک لازم ندارم یا دوست دارم(لازم می دونم) به تنهایی اون کار رو انجام بدم طرف هر چقدر تعارف کنه بهش راه نمی دم .. بعضی ها ممکنه فکر کنن که من بی ادبم یا هنوز بچه ام و این چیزها رو بلد نیستم واقعا هم بلد نیستم چون هیچ وقت نخواستم و نمی خوام یاد بگیرم ... تعارف کردن افراطی فقط روابط رو پیچیده تر می کنه .. کسی اگه نیاز به کمک داره باید یاد بگیره که اون رو مطرح کنه یا حداقل بار اول که بهش پیشنهاد کمک می شه ناز نکنه و قبول کنه ... این اصلا درست نیست که فرد ارائه دهنده ی کمک علاوه برزحمتی که بر دوشش می افته مجبور بشه طرف مقابل را هم متقاعد کنه که اینکار به نفع او خواهد بود ! ... خیلی مواقع دیدم حتی فرد کمک شونده برای قبول کمک سرش منت هم میذاره ! ... افرادی رو هم دیدم که بااینکه آمادگی کمک کردن ندارن فقط برای اینکه چیزی گفته باشن درتعارف افراط و اصرار می کنن !... تعارف این گروه رو باید پذیرفت تا اینها باشند که وقتی آمادگی ندارن بی خودی شلوغش نکنند